Het voert te ver om de gehele geschiedenis op deze pagina te beschrijven, maar in het kort komt het hier op neer.
Toen in het jaar 1066 de Europeanen (want fransen kun je eigenlijk niet noemen) in Engeland waren aangekomen en hun overwinningen hadden behaald, bleef de stamvader van de Biddulph achter. Deze Ricardus Forestarius werd vorstelijk beloond met een 10 tal Lordships. Hetgeen in die tijd Land betekende!, en belangrijk genoeg om een Doomesday Book vermelding te krijgen. Een van die Lordships was de streek in Stafford die bekend staat als Biddulph en Knypersly. Zonen en kleinkinderen werden nog vernoemd naar de streek, en het moge duidelijk zijn rond het jaar 1100 kwam voor het eerst de naam Biddulph voor. De naam betekent ‘’Doder van Wolfen’’. Vele geslachten na de oer-Biddulph waren of Forrester (beheerder van een gebied vlak na 1100 of militair (recentere eeuwen). De meer vredelievende voorouders waren geestelijken. Invloedrijk waren ze stuk voor stuk en vooral ook niet onbemiddeld. Een aantal nazaten zijn in latere eeuwen ook verheven in de erfelijke adelstand, en zijn dat tot op heden nog. Het merendeel was gewoon Lord of the Manner en mocht zich om die reden wel met de titel Lord laten aanspreken. Inmiddels zijn dergelijke titels gewoon te koop (ook voor niet Engelsen) voor rond de € 10.000,00, met kasteel zijn ze wel duurder natuurlijk.
Tot het bezit van de familie hebben grote landgoederen en kastelen behoort. Nog steeds is een aantal daarvan in bezit van familieleden, maar veel is verloren gegaan (al dan niet door te sympathiseren met de verkeerde koning, of net niet het juiste geloof te hebben). In vroegere eeuwen werden nogal wat problemen simpel opgelost door iemand de hersens in te slaan.
Heel gebruikelijk in hoge kringen was toen (en is nog steeds) om te trouwen met een andere familie uit die kringen. Het gevolg was vaak (door het op dit punt simpele Engelse erfrecht) dat er een huisje en / of een titeltje bijkwam.
In 1988 is een grote hoeveelheid familiestukken vanuit Engeland meegenomen door mijn vrouw (haar vader overleed en dit was zijn erfenis). Onderdeel van stukken zijn behalve veel stamboomgegevens, ook veel documenten die betrekking hebben op voormalig bezit. Het oudste document hiervan dateert uit 1433.
Globaal ziet de inventaris van de documenten er als volgt uit:
wapenschilden
tekeningen van huizen en kastelen
foto’s van rond 1880 tot ± 1950
stambomen op papier gesteld sinds 1750
correspondentie van familie die in actieve dienst de vijand moest bestrijden
correspondentie van familie met naamgenoten en aangetrouwde familienamen over stambomen (vanaf ± 1800)
inventarisstaten van huisraad, oorlogsschepen, langgoederen e.d.
overeenkomsten om een plek in een bepaalde kerk te kunnen claimen
bisschoppelijke benoemingen
veel en veel meer
Het zal duidelijk zijn dat het uitzoeken van familiegegevens op deze wijze ook veel simpeler gaat.
In deze stukken ook de volgende waargebeurde anecdote:
Sir Michael Anthony Shrapnel Biddulph kwam tijdens de Krim-oorlog in aanraking met de Stamati familie. Deze laatste familie heeft een van oorsprong Griekse achtergrond. Als bevelhebber en verantwoordelijk voor de gevangenen liet hij voortijdig de toenmalige Captain Stamati vrij. Met deze Captain raakte hij min of meer bevriend en al snel bleek Captain Stamati een huwbare dochter te hebben. De Engelse- Griekse band was daarmee geboren en de Krimoorlog had toch nog iets goeds opgeleverd.
Sir Michael was trouwens tot Sir geslagen voor zijn verdienste. Deze titel was niet erfelijk.
Vervolgens heeft de digitale archivering in Engeland sneller en veelomvattender plaatsgevonden dan in Nederland. Vanachter de pc kun je veelal gratis, maar soms voor weinig geld enorme hoeveelheden informatie raadplegen. De reden ook dat de ‘’Engelse kant’’ vele duizenden personen bevat.
Net zo simpel als het was om informatie te verzamelen over de Engelse voorouders. Zo moeilijk was het om iets te vinden over de Indische kant. Via internet is het lastig om informatie te verzamelen. Het oorlogsregister biedt enig soelaas, het VOC register ook enig inzicht. De verder prima toegankelijke sites van privé personen geven ook aardig wat info, maar een compleet beeld krijg je niet. Tijdens de Japanse overheersing is ook vrij veel vernietigd en wat er is wordt onder erbarmelijke omstandigheden bewaard in Indonesië.
Heel veel informatie heb ik mogen ontvangen van de heer Cretier uit Purmerend, deze inmiddels hoogbejaarde man heeft een zeer omvangrijk eigen archief en hij was ook al jaren bezig geweest met de stambomen. Via de heer Cretier ben ik ook in bezit gekomen vaan een groot aantal foto’s.